پیاده روی خانوادگی مورخه 16/11/1394 با شعار ورزش دشمن اعتیاد با حضور 90 درصد از خانواده های شهر سنخواست و مسئولین از محل امامزاده زین العابدین به سمت شهر باستانی چلو سنخواست ،ساعت هشت صبح روز جمعه برگزار شد.
۱۱:۶ ۱۳۹۴/۱۱/۱۷
ایام شهادت ام الائمه دختر مظلومه رسول خدا صلی الله علیه و آله اولین شهیده مدافع ولایت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را به محضرمقدس فرزند برومندش منتقم حقیقی خون همه شهیدان راه فضیلت حضرت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه و به همه نگاهبانان حماسه انتظار غدیریان عاشورائی منتظر منتظر تسلیت عرض می نمایم.
اللهم عجل لولیک الفرج والنصر
فدک جلوه ای کوچک از حق بزرگ آل الله مظلوم بود که
با وحشیانه ترین خوی منافقانه شان باز پسش گرفتند…
فدای مظلومیتت یا علیِ که اگر به دنبال بزرگترین حق آل الله “حق ولایتت” رفته بودی معلوم نبود امروز پس از ۱۴۰۰ سال رنگی از اسلام و یادی از مظلومیت علی باقی مانده باشد که ما به یادت غربتت اشک مهمان چشمهایمان کنیم…
فدای غربتت یا علی؛
آنگاه که در کنج خانه زانوی صبر در بغل داشتی و برای شنیدن بانگ “الله اکبر” و نام زیبای رسول الله بر ماذنه ها استخون در گلو نفس کشیدی…
فدای نفس نفس هایت؛
آنگاه که دستهایت را بستند و به دارالخلافه ات کشاندند یک چشم بر درب نیم سوخته داشتی…
تو گویی به همراه دستهایت نفسهایت را نیز گره می زنند…
… فدای دستهایت که اگر بسته نبود…
و فاطمیه یک دهه نیست؛ که یک تاریخ است.
یک تاریخ پر از درد. یک تاریخ پر از غربت.
یک تاریخ پر از مظلومیت.
یک تاریخ پر از ایمان به تاراج رفته.
یک تاریخ پر از نفاق و کینه…
مراسم ]چهارمین روز از دهه مبارک فجر با عنوان میهمانی لاله ها از ساعت 14بعد از ظهر پنج شنبه با حضور خانواده های معظم شهدا– بسیجیان در گلزارشهدا با حضور مسئولین شهر برگزار گردید در این مراسم پس از برگزاری زیارت عاشورا در امامزاده زین العابدین، مزار متبرک شهیدان عطر افشانی گردید همچنین نظیر این مراسم در گلزار های شهدا گمنام و شهدای اندقان نیز توسط رهروان شهیدان اجرا شد.
مردم ایران اسلامی به ویژه مردم ولایی سنخواست بار دیگر در 22 بهمن ماه غیرت ، صلابت ، عزت و عظمت انقلاب اسلامی ایران را به رخ دشمنان نظام کشیدند.
راهپیمایی امسال 22 بهمن با حضور مردم و مسوولان پرشورتر از سال های پیشین بود تا دشمنان نظام بدانند مردم همواره پشتیبان این انقلاب هستند.
در زمانی که دشمنان قسم خورده انقلاب نهایت سعی و تلاش خود را برای کم رنگ کردن حضور مردم در عرصه های سیاسی و اجتماعی انجام می دهند لازم است در راستای خنثی سازی نقشه های آنها برنامه ریزی کرده و هوشیاری لازم را داشته باشیم.
مردم این بار هم پر شکوه و با صلابت آمدند و روز 7 اسفند نیز حضور خود را تکرار می کنند.
خراسان انلاین- این جشن باستانی از دیرباز به اعتقاد پیشینیان ما در فاصله 50 روز و 50 شب مانده تا اول نوروز برگزار می شود و در سنخواست هم که شهری با تاریخ و تمدن کهن است، همه ساله برگزار می شود. رئیس شورای اسلامی شهر سنخواست سه شنبه در گفت وگو با ایرنا اظهار کرد: این جشن هر سال با حضور گرم مردم برگزار می شود و شرکت کنندگان با جمع آوری هیزم، گرد هم می آیند و این توده بزرگ هیزم توسط دو نفر از بزرگان و ریش سفیدان محل به آتش کشیده می شود. رضا سلیمانی افزود: پس از آن، تمام حاضران حول آتش می چرخند و با زمزمه کردن شعر «سد به سده، سی به گله، پنجاه به نوروز» ساعتی را در کنار یکدیگر به شادی وخوشی می گذرانند. وی در ادامه بیان کرد: در این جشن به کمک معتمدان و ریش سفیدان محل، مقداری مواد خوراکی، شیرینی و ملزومات زندگی جمع آوری شده و به نیازمندان اهدا و مقادیری نیز حول آتش تناول می شود. وی تصریح کرد: اهمیت این جشن در پاسداشت نور، آتش و انرژی است که خدواند متعال به بشر بخشیده است. وی خاطرنشان کرد: این جشن بین زرتشتیان و به خصوص در استان کرمان بسیار رواج دارد و آیین های ایران باستان را به نسل امروزی یادآوری می کند. وی بیان کرد: این جشن بزرگ آن قدر مهم و دارای پیشینه است که به تعدادی از کشورهای همسایه هم سرایت کرده است و آن ها هم به تبعیت از ایرانیان، جشن برگزار می کنند. **** جشن سده در کرمان جشن سده عصر شنبه با حضور جمعی از هموطنان زرتشتی، مردم کرمان و قرائت پیام نماینده زرتشتیان در مجلس شورای اسلامی در محل باغچه بداغ آباد واقع در خیابان سده کرمان برگزار شد. هموطنان زرتشتی در جشن سده به نشانه شکرگزاری نعمت های خدادادی دور هم جمع شدند و به اجرای برنامه های مختلف پرداختند. همچنین شرکت کنندگان در این آئین با ایجاد تلی از هیزم و خار آتش برافروختند که این کار به اعتقاد ایرانیان باستان بازمانده سرما را از بین می برد. جشن سده یا «سده سوزی» چهل روز پس از شب یلدا از سوی هموطنان زرتشتی برگزار می شود و کرمان یکی از مناطقی است که از دیرباز این جشن در آن برپا می شده است. مردم در گردآوردن هیزم با یکدیگر مشارکت می کنند و بدین ترتیب جشن سده، جشن همکاری و همبستگی مردمان است. در ایران باستان و میان زرتشتیان، این جشن نزدیک غروب آفتاب با آتش افروزی آغاز می شود و امروز هم با همان سنت کوه هایی از بوته و خار و هیزم در بیرون شهر فراهم و پس از نیایش آتش زده شد. ****جشن سده جشن بزرگ آتش با خاستگاه کیهانی * رضا مرادی غیاث آبادی رضا مرادی غیاث آبادی در کتاب ` نوروزنامه- پنجاه گفتار در زمینه پژوهش های ایرانی` درباره این جشن نوشته است : جشن «سَـدَه» بزرگترین جشن آتش و یکی از کهن ترین آیین های گروهی و اشتراکی شناخته شده در ایران است. در این جشن و در آغاز شامگاه دهم بهمن ماه، مردمانِ بر بلندای کوه ها و بام خانه ها، آتش هایی برمی افروخته و هنوز هم کم وبیش بر می افروزند. جشن سده همچون جشن های نوروز و یلدا در سنت دینی زرتشتیان پذیرفته نشده و متون پهلوی و زرتشتی در این زمینه ساکت است. مردمان نواحی مختلف در کنار شعله های آتش و با توجه به زبان و فرهنگ خود، سرودها و ترانه های گوناگونی را خوانده و آرزوی رفتن سرما و آمدن گرما را می کنند. همچنین در برخی نواحی، به جشن خوانی، بازی ها و نمایش های دسته جمعی نیز می پردازند. ****گستره جشن در گذشته، جشن سده در گستره پهناوری از آسیای صغیر (آناتولی) تا استان سین کیانگِ چین یعنی در سرتاسر فلات ایران، در بین همه مردمان، فارغ از هر قومیت یا گرایش دینی رواج داشته و به مانند نوروز در روایت های مکتوب تاریخی به آن اشاره شده است. امروزه تا آنجا که نگارنده آگاهی دارد، این مراسم در میان روستا نشینان شمال شرقی کشور (همچون آزادوَر و روستاهای دشت جوین)، در بخش هایی از افغانستان و آسیای میانه (با نام «خِرپَچار»)، در کردستان (پیرامون سلیمانیه و اورامانات)، نواحی مرکزی ایران (با نام های «هله هله»، «کُرده»، «جشن چوپانان») و در میان برخی روستانشینان و عشایر لرستان، کردستان، آذربایجان و کرمان رواج دارد. همانگونه که گفته شد ، یکی از نواحی ای که جشن سده را برگزار می دارند، روستاهای دشت جوین در خراسان و به ویژه روستای «آزاد ور» است. این روستا در جنوب شرقی جاجرم و در کنار خط راه آهن خراسان و ایستگاه آزادور واقع شده است. در این روستای کهنسال و روستاهای پیرامون آن، جشن سده با شکوه فراوان برگزار می شود. چشم انداز دشت جوین در آغاز شامگاه دهم بهمن ماه و شادی و آوازخوانی مردم و جوانان، بسیار زیبا و دیدنی است. بر بام خانه ها و بر فراز کوه های اطراف، آکنده از بوته های فروزانی است که سراسر دشت را آتشباران و چراغانی کرده اند. هیزم این مراسم از بوته خاصی فراهم می شود که به نام محلی جشن، «سـرِه» (sareh/ serah) نامیده می شود. مردم منطقه از چند روز پیش از سده به گردآوری این بوته می پردازند. جشن سده، روستای آزادور، خراسان سرودخوانی در جشن سده، زنده یاد ملا شعبان آزادوری، روستای آزادور خراسان، عکس از غیاث آبادی، دهم بهمن 1380 جشن سده آزادور در گذشته در چند روز متوالی برگزار می شده است و اکنون آقای خسرو زیباکیان از ناحیه کوهستانی وخان در پامیر (شرق افغانستان) خبر داده است که مردمان آن ناحیه هنوز هم جشن سده را در پنج روز متوالی منتهی به دهم بهمن برگزار می کنند. در اینجا لازم می دانم از همه مردم مهربان روستای آزاد ور، به ویژه خانواده برادران آزادوری و مادر آگاه به باورهای کهن آنان که دوبار در جشن سده سال های 1380 و 1381 من و همراهان مرا برای پژوهش های میدانی به روستای کوچک و دوست داشتنی خود دعوت کردند، سپاسگزاری کنم. با اینکه در هیچیک از متون پهلوی و منابع زرتشتی عصر ساسانی و پس از آن، نامی از جشن سده و مراسم آن برده نشده و پیداست که این جشن در مغایرت با سنت زرتشتی بوده است؛ اما خوشبختانه در دوران معاصر این مراسم در میان هم میهنان زرتشتی نیز رایج شده است که البته در شیوه برگزاری، به برخی آیین های کهن و گاه مهم آن توجه نمی شود. روشن کردن تعداد زیادی کُـپه های جداگانه آتش از ویژگی های این مراسم بوده و در همه متون کهن به آن اشاره شده؛ اما برافروختن تنها یک کُـپه آتش در منافات با آیین کهن است. همچنین با انجام مراسم توسط موبدان، جشنی همگانی تبدیل به مراسمی دینی شده و بتازگی با سخنرانی های مقامات رسمی در حال تبدیل شدن به مراسمی تشریفاتی است. رواج این شیوه موجب می شود تا برگزاری جشنی همگانی، در انحصار گروهی خاص قرار بگیرد و دیگران حداکثر تماشاگر مراسم باشند. جشن سده در میان بسیاری از زرتشتیان و از جمله پارسیان هند در چهارم بهمن (برابر با دهم بهمن ماه در گاهشماری یزدگردی) برگزار می شود. *****دلایل برگزاری جشن جشن سده هیچگاه به هیچیک از اقوام یا ادیان باستان ارتباطی نداشته و همواره جشنی همگانی و برگرفته از شرایط اقلیمی و رویدادهای کیهانی بوده است. قدمت زیاد این مراسم باعث شده تا در باره دلایل برگزاری آن روایت های بسیار متعدد و متناقضی در منابع قدیم ثبت شود. یکی از دلایلی که برای پیدایش سده یاد می کنند همانا کشف آتش توسط هوشنگ شاه در شاهنامه فردوسی است. باید گفت که داستان کشف آتش در زمان هوشنگ، هیچگاه باور ایرانیان نبوده و از ساخته های جدیدتر است. این فرضیه امروزه مورد توجه بیشتر شاهنامه شناسان قرار گرفته و از جمله در نسخه های تصحیح شده آقایان، استاد جلال خالقی مطلق و مصطفی جیحونی، داستان کشف آتش به دلایل بسیاری در زمره بیت های افزوده شده و الحاقی شاهنامه آورده شده است. از سویی از این داستان در هیچیک از متون تاریخی مقدم بر شاهنامه و گاه متاخر بر آن یاد نشده است و همچنین می دانیم که کشف آتش بسیار کهن تر از عصر هوشنگ است که با توجه به اشاره های شاهنامه در باره چگونگی و دستاوردهای زندگی انسان در آن دوره (ساخت ابزار ریزسنگی، یکجا نشینی، آغاز کشت وزرع و اهلی کردن برخی حیوانات)، می بایست با دوره ای منطبق باشد که در باستان شناسی بنام «میان سنگی/ مزولیت» (حدود 15000 تا 10000 سال پیش) خوانده می شود. و از سوی دیگر این بیت ها در برخی نسخه های متقدم شاهنامه و از جمله کهن ترین آن (دست نویس فلورانس) وجود ندارد. نگارنده بر این باور است که پیدایی این جشن (مانند بسیاری مناسبت های دیگر) نه فقط یک دلیل، بلکه دلایل متعددی دارد که همزمانی آنها بر اهمیت جشن افزوده است. نخست اینکه، اشاره های فراوانی که از داستان ها و ترانه های مردمی بدست می آید؛ نشانگر به ستوه آمدن مردم از یخبندان و آرزو برای رفتن سرما و یا کاستنِ از شدت آن بوده و همین نکته مهمترین دلیل پیدایش این مراسم و بر افروختن آتش هایی در مبارزه نمادین با سرماست. بجز این، به نظر می آید که چند واقعه کیهانی نیز در پیدایش این آیین بی تاثیر نبوده است. نخست اینکه جشن سده در چهلمین روزِ شب یلدا یا شب زایش خورشید (انقلاب زمستانی) برگزار می شود و جشن چهلمین روز تولد خورشید است. دوم اینکه، دهم بهمن ماه، یکی از دو هنگامِ سال است که در عرض های بالایی ایران زمین، طول تاریکی کامل آسمان 12 ساعت تمام است. سوم اینکه، می دانیم ارتباط واژه «سده» با عدد «سد/ صد» هنوز به اثبات نرسیده است. عدد «سد» به شکل «صد» معرب شده ، در حالیکه واژه «سده» به شکل «سَذق» معرب گشته است. اما در زبان اوستایی واژه «سَـد» به گونه جالبی هم به معنای «فرو رفتن/ غروب کردن» و هم به معنای متضاد آن یعنی «بر آمدن/ طلوع کردن» آمده است. همچنین واژه «سَـذِه» در اوستا، هم به معنای طلوع کردن و هم به معنای غروب کردن آمده است که به گمان برگرفته از رویداد زیر است: در حدود پنج هزار سال پیش و در نخستین شب های شب های بهمن ماه، رویداد جالبی رخ می داده که بعید نیست با آیین های جشن سده در پیوند باشد. این رویداد عبارت است از طلوع و غروب همزمان دو ستاره پرنور و درخشان آسمان به نام های «سماک رامح» و «نسر واقع» در شمال شرقی و شمال غربی آسمان سرشبی. در آن زمان ستاره زرین «سماک رامح» در آسمان سرشبی عرض های بالایی ایران زمین و در افق شمال شرقی، به تازگی طلوع کرده و ستاره سپید فام و درخشان «نسر واقع» در همان هنگام و در افق شمال غربی، آماده غروب کردن بوده است. احتمالاً طلوع و غروب همزمان دو ستاره درخشان آسمان، موجب پیدایی معنای دوگانه و متضاد واژه های اوستایی «سد» و «سذه»، و نیز عاملی دیگر برای جشن سده بوده است.
معصومه(س) تفسیر معصومیت است که روزگارى در مدینه طلوع کرد، معصومه اقامت غربت است
در روزگار غربت نگاه ها، معصومه تفسیر بلند تبعیت است از ولایت .
وفات فاطمه معصومه (س) تسلیت باد
امسال نیز طبق روال سالهای گذشته در اربعین حسینی کاروان پیاده روی پایگاه حضرت معصومه(ص) با حضور 250 نفر ا زخواهران از روستای قلی به سوی امامزاده زین العابدین برگزارشد.
